مدادسیاه
استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع آزاد است.
مدادسیاه
استفاده از مطالب این وبلاگ با ذکر منبع آزاد است.اعتماد
پل الوآر در مجموعه ی ای آزادی(ترجمه محمد تقی غیاثی) شعری دارد باعنوان: به زنانی که آنان می اندیشند. بخشهایی از این شعر چنین است:
«...
بانوی خوابشان،
نیروی مردانگی به آنان بخش،
بهروزی روی زمین بودن
در این سیاهی بی کران،
لبهای عشقی عطاشان کن،
که به شیرینی فراموشی درد و رنج باشد.
...»
آریل دورفمن داستانی فوق العاده جالب و تأثیر گذار دارد به نام اعتماد که در آن مردی(در اثنای جنگ دوم جهانی در فرانسه) در سن سی وهفت سالگی، به زنی بیست ساله که پیش از آن تنها عکسی از او را دیده، طی مکالمه ای تلفنی که نخستین تماس آنها با یکدیگر است می گوید که او برای بیست و پنج سال بانوی خواب هایش بوده است.
«من اورا به خواب دیدم، ...، زنی که ابتدا زندگی را به من بخشید وبعد پیوسته زندگی را در من دمیده، اول بار همان شبی که دوازده سالم تمام شد به خواب دیدمش...»۵۲
«او مدت ها به انتظار من مانده بود، این را همان شب اول گفت، پیش از تولد من، به انتظار لحظه ای که آماده پذیرش او باشم. و من همان شب اول، با سر افکندگی فهمیدم من نیستم که خواب او را می بینم بلکه اوست که تصمیم گرفته پا به دنیای انزوای درون من بگذارد: می گفت منتظر زمانی بودم که واقعا محتاج من باشی.»۵۳
آنان در پایان مکالمه تلفنی ای که با وقفه ای کوتاه، نه ساعت به طول می انجامد توسط پلیس فرانسه دستگیر می شوند. زن به رغم میل خویش امکان بازگشت به زادگاهش آلمان را نمی یابد و مرد که از مخالفین دولت نازی است به آلمان باز گردانده می شود. مرد در پایان داستان در زندان است و درخواب، در حال گفتگو با بانوی خواب و بیداری خویش است .
و بخشی دیگر از ادامه همان شعر از الوآر:
«...
بانوی خوابشان، برف سیاه شبهای سفید بیداری ،
از خلال آتشی بی جان و بی فروغ
ای سپیده قدسی، با عصای سپید خود، بیرون از زندان تخته ای،
راهی نو نشانشان ده،
...
ای بانوی آسایش اینان
خاتون بیداری شان،
آزادی عطاشان کن
...»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مشخصات کتاب: اعتماد، آریل دورفمن، ترجمه ی عبدالله کوثری، انتشارات آگاه.
